- oruc
- is. <fars. «ruzə»dən> din. Müsəlman dininin tələbinə görə ramazan (orucluq) ayında müsəlmanların gün çıxandan gün batana qədər heç bir şey yeyib-içməməsi. <Molla Kazım:> Deyirlər, oruc nahaq, namaz nahaqdır. Ə. H.. Oruc açmaq – ramazan (orucluq) ayında günbatandan sonra yeyib-içmək. Oruc bayramı – bax orucluq bayramı («orucluq»da). Novruz bayramında və oruc bayramında <qız evinə> tel, paxlava və s. həlviyyat xonça . . labüd gedəcəkdir. R. Ə.. Oruc tutmaq – müsəlman dininin tələbinə görə ramazan (orucluq) ayında günçıxandan günbatana qədər heç bir şey yeyib-içməmək, ac qalmaq. <Xaspolad:> Vallah, indi heç orucluqda da oruc tutmuram. C. C.. Orucunu yemək – oruc tutmamaq. <Kazım:> Deyirlər bir kənddə bir qocanı orucunu yediyinə görə döyüblər. Ç..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.